Sjálfstæður Seðlabanki?

Þetta kallast víst ritstuldur en þegar menn gapa eins og uxar án þess að hugsa eða geta hreinlega ekki hugsað sjálfstætt, er nauðsynlegt að grípa í taumana.

Þessi Gísli Freyr er með sérkannilega sjálfstæðan hugsunahátt. Það er ekki l iði ár síðan Seðlabankastjóri fyrirheitnalandsins, Bandaríkjanna var rekinn. 

Samkvæmt fréttum hefur Ingimundur Friðriksson, einn þriggja Seðlabankastjóra beðist lausnar úr starfi eftir að Jóhanna Sigurðardóttir, núverandi forsætisráðherra sendi bankastjórunum ósvífið bréf þar sem hún „fór þess á leit við þá“ að þeir segðu upp störfum.

Gott og vel. Það er að mörgu leyti skiljanlegt að Ingimundur vilji ekki sitja undir pólitískum árásum og kjósi því að biðjast lausnar. Hann hefur örugglega ekki séð fyrir sér, þegar hann var skipaður seðlabankastjóri, að stjórnmálaleiðtogar myndu ráðast á hann persónulega vegna haturs þeirra í garð Davíðs Oddssonar.

Ingimundur uppfyllir reyndar nýjar kröfur Jóhönnu um seðlabankastjóra, þ.e. hann er með masterspróf í hagfræði og hefur reynslu að alþjóðlegri fjármálastarfssemi.

Í hótunarbréfi Jóhönnu kemur hvergi fram hvað seðlabankastjórarnir (nú eða Seðlabankinn sjálfur) hafa til saka unnið sem gerir þeim nauðsynlegt að víkja úr starfi.

Það hlýtur að vera einsdæmi í vestrænu frjálsu lýðræðisríki að ráðherrar eða ríkisstjórn ráðist á embættismenn seðlabanka með þeim hætti sem gert hefur verið. Með sama hætti hlýtur það að vera einsdæmi að forsætisráðherra lands sendi seðlabankastjóra/stjórum bréf þar sem þeir eru beðnir um að segja upp störfum.

Í bréfinu fræga (sem var afhent fjölmiðlum eins furðulegt og það er) kemur sem fyrr segir ekkert fram um vanhæfni bankastjóranna sem geri það að verkum að þeir geti ekki sinnt starfi sínu með viðunandi hætti. Þá er heldur ekki bent á atvik (í eintölu eða fleirtölu) sem gerir þá brotlega eða óhæfa til að sinna starfinu.

Ef forsætisráðherra vill losna við bankastjórana á hún einfaldlega að segja þeim upp störfum. Hins vegar veit hún að hún getur það ekki þar sem slík uppsögn væri ólögleg og myndi líkast til aldrei standast fyrir dómi. En ef hún telur að þeir hafi brotið af sér í starfi eða sinnt starfi sínu illa hlýtur hún að geta fært rök fyrir því fyrir dómsstólum.

En burtséð frá því öllu saman hlýtur það að vekja upp spurningar almennt um sjálfstæði og starfssemi Seðlabankans þegar ráðist er á æðstu stjórnendur hans með þessum hætti.

Hvernig myndi það líta út á alþjóðavettvangi ef ljóst væri að Seðlabankinn væri ekki sjálfstæður? Hvernig lítur það út ef stjórnmálamenn geta ráðið og rekið bankastjóra eftir pólitískum vindum hverju sinni? Myndi það auka traust á fjármálakerfið?

Og stóra spurningin; hvað var það nákvæmlega sem Seðlabankinn gerði rangt í aðdraganda hrunsins í október? Ég hef ekki heyrt neinn benda á það. Auðvitað er peningamálastefnan ekki hafi yfir gagnrýni og það sama gildir með verðbólgumarkmiðið – en þarf Alþingi þá ekki að breyta lögunum um starfssemi bankans?

Í þessu samhengi er rétt að minna á að Samfylkingin sá sig knúna til að kljúfa ríkisstjórn og mynda nýjar þar sem þeim fannst, að eigin sögn, verkstjórn Geirs H. Haarde ekki nógu góð.

Nú er nýja ríkisstjórnin næstum því viku gömul og öll vikan hefur farið í þetta mál. Ætli heimilin í landinu horfi fram á bjartari tíma þó skipt verðu um stjórn í Seðlabankanum? Nú eða þegar ríkisstjórnin eyðir öllum sínum kröftum í þetta einstaka mál?

Opinber og OPINBER!

Já kallauminginn, orðinn berstrípaður á toppnum.

Ef ég skil umræðuna rétt, er Kaupa-Pétur að rembast við að verja einn af þremur bankastjórum Seðlabanka. Honum er alveg sama um hina þá eða hvað? Hvers vegna er þetta fruss og tafs út úr ræðumönnum sjálfstæðismanna í þinginu núna. Þetta sá maður aldrei fyrir stjórnarskiptin. Nú liggur allt í einu svo mikið við að nauðsynlegt er að beita málþófi Davíð Oddssyni til varnar. Maður verður mjög hugsi yfir þessum óskapa látum þótt þurfi að víkja einum ónothæfum starfsmanni frá. Þetta er sífellt að gerast hér og þar um víða veröld.

Ég held að óhætt sé að fullyrða að aldrei á sögulegum tíma, hafi nein persóna orðið eins mikill örlagavaldur íslensku þjóðarinnar og Davíð Oddsson. En þetta var útúrdúr.

Kannske er þó Davíð ekki eins slæmur starfsmaður og sumum þingmönnum Sjálfstæðisflokksins fannst meðan plussið gældi við rasskinnarnar. Allavega vörðu og verja sumir hann eins og hann sé þeirra einkabarn og hafi aldrei gert neitt misjafnt. Hlálegt að heyra eftir stjórnarskiptin hvað margir þingmenn íhalds höfðu boðið höfuð Davís í skiptum fyrir plussið undir rassgatið.

Ef til vill var Davíð góður verkstjóri yfir tindátum sínum í Sjálfstæðisflokknum, en að sama skapi hefur hann ekki þótt jafngóður verkstjóri yfir þúsund-og fimmþúsundköllum landsmanna.

Það er auðvitað alltaf matsatriði hvað eigendum bréfpeninga finnst um afdrif síns fjár, en þó er eins og einhvernveginn sé vaxandi meðvitund með þjóðinni að betur hefði mátt fara með seðlabúntin sem voru orðin til, öllum að óvörum "nema sjálfskipuðum fjármálasnillingum" sem fengu ómæld seðlabúnt á mörgum færiböndum, mánuðum saman út úr gömlu ríkisbönkunum og svo þegar þeir voru þurrausnir, út úr Seðlabanka Íslands.

Athugið það að þeir eru enn að senda skjalaskot þvers og kruss um víða veröld í leit að tryggum felustöðum fyrir óheilbrigð undanskot.

Hver var gjaldkeri bankanna þessa daga sem útfallið varaði? Það er augljóst að það var sá sem stjórnaði bögglauppboðinu á gömlu ríkisbönkunum og útbjó síðan lagarörið sem gerði skyttum framsóknar og íhalds kleift að þeyta skjalavöndlum hist og her um heiminn, þveran og endilangan. Öllum að óvörum situr hann enn jafnvel þó stór hluti tindáta íhalds í þinginu vilji og hafi lengi lýst því yfir að þau vilji hann burt. Vandinn er sá að Hrókurinn hefur eitthvað illyrmislegt tak á sumum þessara titta sem verja hann með kjafti og klóm. Sú vörn er orðin þjóðinni svo fokdýr að ekki verður við unað.

Hver samdi og samþykkti þau lög sem þarna áttu að gilda?
Það er svo morgunljóst sem sólin kemur upp að morgni, að Kaupa-Pétur var fyrstur manna til að samþykkja alla heilu vitleysuna. Lækkun bindiskyldu, sjónhverfingar með gjaldeyrisvarasjóð og auðvitað var Kaupa-Pétur einn aðal hvatamaður að því að samþykkja þessi hryðjuverkalög yfir almenning í þessu landi. Undan því getur hann aldrei vikist.

Ég vil aðeins gera grein fyrir nafnbótinni Kaupa-Pétur.

Kaupþing var fyrirtæki sem höndlaði með allskyns pappíra hér fyrir margt löngu. Mér eru minnisstæðir tveir sjóðir með sama nafni, aðgreindir með númerum 1 og 2. Ef ég man rétt, var þetta kallaður verðbréfasjóður Kaupþings. (Ég vona a ég muni nöfnin rétt.) Áramótaglaðningar viðskiptavina Kaupþings Péturs voru alla jafnan þau sömu. "Því miður var neikvæð ávöxtun á ?????? sjóði árið ???? Inneign þín er ?????? eftir atvikum eftir því hvað hver og einn lagði í hítina. Svo langt man ég að miðað við 10.000 kr. greiðslu á mán. í 12 mán.=120.000 á ári, var inneign viðkomandi heilar 100.500.- kr og jafnvel þaðan af minna. Pétur hafði samt himinháar tekjur sjálfur, svo háar að hann treystir sér til að lifa af 25.000.- kr. launum á mánuði.

 Og svo er Kaupa-Pétur froðufellandi í ræðustól Alþingis, röflandi, já ég segi röflandi yfir því að halelújakór Valhallar skuli ekki vera stærri og háværari en raun ber vitni, verjandi málstaðinn, verjandi Kaptein Krók.

Það skondnasta við allt þetta er síðan fyrirsögn fréttarinnar. Ég segi bara Hahaha hvernig getur Pétur Blöndal lagst svona lágt.

Kaupa-Pétur: Tími Davíðs, tími nýfrjálshyggju, tími einkavinaplotts, tími höfðingjapólitíkur á Íslandi er liðinn. Að sinni í það minnsta og vonandi um ókomna tíð.

Pétur Blöndal ákallar Ögmund