Þvílíkur leikur maður minn.

Umheimurinn hefur líkast til aldrei áður upplifað aðra eins stemmningu á einum íþróttaleikvangi.

Ég fæ ekki mep orðum lýst   almennilega, hvernig er að horfa á og upplifa þvílíka stemmningu. Sjálfur var ég ekki á vellinum, heldur var ég á Kaffi Láru hjá einni söguhetju þessa lands, ég þambandi öl en hann trommandi í barborðið, virkaði frekar taugaslappur. Ekki vegna leiksins eins og  aðrir sem inni   voru heldur frekar svona markaðsstressaður ef svo má segja. Hann importaði samt dável held ég. Allavega þynntist mitt veski verulega enda El Grillo mjög frambærilegur drykkur. Nú ekki má auglýsa hér, allra síst ef maður á hagsmuna að gæta svo stop nú. En leikurinn maður, þvílíkt meistarastykki. Auðvitað unnu meistararnir, annars hefðu einhverjir aðrir orðið meistarar nema hvað. Þessi leikur var þvílíkt augnayndi að seint mun gleymast. Fáir leikir hafa jafnast á við þennan nema ef vera skyldi einn sá ógleymanlegasti, nefnilega þegar staðam var 3-0 í hálfleik fyrir AC-Milan gegn Liverpool. Í þeim hálfleik urðu kaflaskil hjá báðum þeim liðum. AC. beið  afhroð á öllum sviðum en veldi Liverpool reis á vissan hátt úr öskustó. Þþó hefur Öskubuska sú aldrei risið almennilega upp og þykir mér það miður eins og mjö mörgum öðrum aðdáendum knattspyrnu.  

Hvalakvalir.

Mér fannst láðsoglagarráðherranum farast vel úr munni að verja þá ákvörðun að veiða nokkrar hrefnur. Það er erfitt að skilja hversvegna krataráðherrar hópast á móti jafn sjálfsögðum hlut. Eru þeir virkilega svona illa skyni skroppnir að þeir skilji ekki nauðsyn þess að sýna umheiminum að við tökum ákvarðanir um framtíð okkar nytjaskepna, hvort sem um ræðir fugla, fiska eða hvali. Okkur á að vera sama hvaða álit morðóðir þjóðhöfðingjar hafa á því að  við reynum að halda jafnvægi í nátturunni umhverfis okkur.

Ropurum úti í heimi væri nær að telja hve mörg mannslíf þau hafa á samviskunni eða hve margir mannslíkamar hafa verið afskræmdir fyrir þeirra eigin ákvarðanir sem af flestum munu í framtíðinni teljast annaðhvort teknar af græðgi, undir fjárhagsþvingunum eða beinlínis vegna heimsku.

Hárrétt ákvörðun láðs og lagarráðherra.

Þó ekki væri nema til að auka samkeppni á matvælamarkaði hérlendis. Hrefnukvótinn hefði að ósekju mátt vera heldur meiri. Allt að hundrað dýr væri vel innan skynsemismarka. Vafalaust er full þörf á að fylgjast með uppsöfnun efna í holdi þessara dýra og til þess þyrfti að taka sýni allt umhverfis landið. Eins mætti skoða veiðar á öðrum hvalategundum.

Að sama skapi illskiljanlegt hvernig utanríkisráðherra hyggst halda til streitu að þjóðin eigi að lifa á að þýða reglugerðarfarganið frá Evrópusambandinu. Skyldi hún virkilega ætla okkur að éta pappírana frá þeim.

Hagsmunum fórnað með veiðum

Hátt og lágt.

Eitt sinn spjallaði ég við Pálma í Nettó um orðskrípið "lágvöruverð" (lágvöruverðsverslun). Hann var sammála mér um að þarna væri farið óþarflega frjálslega með samsetningu á orðum. Okkur kom saman um að nægilegt væri að tala um "lágverðsverslun" en ekki blanda "lágvöru" inn í umræðuna. Ef til vill eru sumar vörur í lágverðsverslunum, lágvörur að gæðum miðað við það sem best gerist en miðað við kaupgetu almennings, látum við það duga okkur alla jafnan. Dag eftir dag les maður í blöðum þetta leiðinda orðskrípi sem þýðir í raun að bæði séu vörurnar ódýrar og lélegar. Vilja lágverðsverslanir hafa á sér þann stimpil að vörurnar hjá þeim séu ódýrar af því þær séu lélegar? Að fenginni reynslu, samþykki ég ekki að Nettó sé að selja lélega vöru.