Sóðaskapur í sinni svæsnustu mynd.

Ég rakst á smáklausu á baksíðu Morgunblaðsins á laugardaginn sl. Þar kemur fram að stéttarfélög styðji stjórnmálaflokka með fjárframlögum.

Manni verður orða vant.

Getur virkilega verið að stéttarfélagsgjöld séu notuð í þeim tilgangi að styðja pólitíska flokka. Hvaða aðili stéttarfélags hefur gefið heimild til slíks?

Ég verð að viðurkenna að mér er illa brugðið.

Fargjaldagreiðslur.

Í mars í fyrra héldu formenn stjórnarflokkanna líka í sérstaka ferð til Danmerkur og Bandaríkjanna til að verja íslensku bankanna og sannfæra efasemdamenn um styrk þeirra. Jóhanna segir að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og Geir H. Haarde verði sjálf að svara fyrir ábyrgðina á þeirri ferð, þau hafi tekið ákvörðun um að gera þetta með þessum hætti.

 Maður hlýtur að álykta sem svo að þarna sé um mútur að ræða frá íslensku fjármálastofnunum. Það er orðið mjög margt sem bendir til þess að íslenskir banka og fjármálamenn hafi verið orðnir svo spilasjúkir að þeir hafi blindir, lagt allt að veði til að geta haldið áfram að renna seðlunum í rifuna á spilakassanum.

Hvernig dettur fávísum íslenskum pólitíkusum í hug að ætla að reyna að sannfæra fjármaálaheiminn um eitthvað sem hann hefur ályktað sem hættuástand eða jafnvel eitthvað enn alvarlegra. Þar er varla neitt annað á ferðinni en svæsnustu mútur.

Sögðu eitt - gerðu allt annað