Tvífarar:

Alltaf gaman þegar maður sér hjákátleg andlit á skjánum.

Þegar ég horfi á Silfur Egils (endurtekið), sé ég ótrúlega hjákátlegt andlit, brosa í austur og vestur með líkan aulasvip og þekktur leikari gerir oft á tíðum þegar hann vill gera sig heimskulega kjánalegan. Steve Martin, sem mér hefur aldrei fundist neitt sérstaklega dómínerandi leikari, virkar alltaf á mig sem hrópandi á off takkann á sýningartækinu. Á sama hátt, þegar presssonurinn úr Kópavoginum fór að brosa í austur og vestur, upp og niður, án þess að vita hvað væri svona broslegt, fékk ég mjög slæma tilfinningu fyrir síðustu máltíð. Maginn fór í hræðilegan hnút, snörist einhvernveginn eins og stundum gerist í bíó þegar maður álpast inn á second type mynd með lélegum leikurum. Er ekki einhver núlifandi krati betur til þess fallinn að mæta á skjáinn. Notum þennan kjánalega bara í útvarpið. Það eina sem bjargar þessari ömurlega heimskulegu umræðu er rauðvínið sem systir mín skildi eftir á bridgemótinu fyrir löngu síðan.

Athugasemdir

[Páll Jóhannesson, 22.4.2008 kl. 11:54]

,,Bentu í austur, bentu í vestur bentu á þann sem að þér þykir bestur" ..... kv að norðan